جنیفر لارنس | زندگینامه جنیفر لارنس | فیلمهای جنیفر لارنس
تاریخ انتشار: ۲۸ تیر ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۲۵۶۴۴۸۱
جنیفر لارنس بیوگرافی جنیفر لارنس
مادر جنیفر لارنس ، کارن لارنس ، در یک اردوگاه کودکان کار می کرد و پدرش ، گری لارنس ، در یک شرکت ساختمانی Lawrence & Associated خدمت می کرد. جنیفر کوچولو علاقه زیادی به تئاتر داشت و در نمایش های مدرسه شرکت می کرد. علاوه بر این ، در تعطیلات تابستانی ، او با مادرش به اردوگاه کودکان رفت و در آنجا به عنوان دستیار پرستار کار کرد و آخر هفته ها در تئاتر اردو بازی می کرد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
فیلمهای جنیفر لارنس
جنیفر در مجموعه تلویزیونی TBS در مورد مشاور خانواده بیل پیرسون "نمایش بیل انگوال" شروع به کار کرد ، جایی که او در نقش فرزند بزرگتر او ، دختر لورن پیرسون بازی کرد. این نمایش به چندین کشور در اروپا و اقیانوسیه پخش شد و با موفقیت همراه بود. جنیفر برای کار در این مجموعه جایزه هنرمند جوان را دریافت کرد. در سال 2007 ، جنیفر در یک قسمت از مجموعه فوق العاده "چهارشنبه" بازی کرد (قسمت: "یاور کوچک مادر"). در سال 2008 ، لارنس در نقش تیفانی در درام Garden Party به کارگردانی جیسون فری لند بازی کرد. در همان 2008 ، جنیفر در کارگردان فیلم و فیلمنامه نویس لوری پتی "پوکر در خانه" کار کرد ، جایی که لورنس نقش خواهرش اگنس را بازی کرد. این بازیگر جوان مورد توجه منتقدانی قرار گرفت که با تعارف در رسانه های چاپی به او بازیگری می دادند. ستاره کار در حال ظهور فیلم برای کار در Poker at Home در یک جشنواره بزرگ هالیوود در لس آنجلس مورد تقدیر قرار گرفت. همچنین در سال 2008 ، جنیفر در اولین فیلم نویسنده مکزیکی "دشت سوخته" بازی کرد ، جایی که گیلرمو آریاگا برای اولین بار نه تنها به عنوان یک فیلمنامه نویس ، بلکه به عنوان یک کارگردان نیز فعالیت کرد. در حین فیلمبرداری این تصویر ، جنیفر موفق شد در همان صحنه با ستارگانی چون چارلیز ترون و کیم بازینگر کار کند ، خود لارنس نقش ماریانا را بازی کرد. این فیلم نامزد دریافت شیر طلایی از جشنواره فیلم ونیز شد. لورنس خودش نقش ماریانا را بازی می کرد. این فیلم نامزد دریافت شیر طلایی از جشنواره فیلم ونیز شد. لورنس خودش نقش ماریانا را بازی می کرد. این فیلم نامزد دریافت شیر طلایی از جشنواره فیلم ونیز شد.
در سال 2010 ، لارنس با جان هاوکس در فیلم مستقل استخوان زمستان به کارگردانی و نویسندگی دبرا گرانیک همبازی شد که این فیلم برای او دومین فیلم بود. این فیلم جوایز جشنواره سیاتل را به دست آورد: بهترین کارگردانی (دبرا گرانیک) و بهترین بازیگر زن (جنیفر لارنس).
در سال 2011 ، این بازیگر زن نامزد جایزه گلدن گلوب (نامزد بهترین بازیگر زن درام) شد و به عنوان نامزد اسکار دعوت شد.
در سال 2011 ، جنیفر در فیلم عاشقانه مثل دیوانه بازی کرد ، جایی که در آن نقش سامانتا را بازی می کرد. در همان سال او در فیلم "بیور" بازیگر زن جودی فاستر کار کرد ، جایی که در کنار فاستر معروف و گیبسون بازی کرد. این سومین تلاش جودی فاستر برای کارگردانی خوب بود ، اما منتقدان درمورد آزمایش های برنده دو جایزه اسکار دوپهلو بودند و در بررسی ها خاطرنشان کردند که بهتر است او فقط یک بازیگر باشد.
با این وجود ، لارنس در فیلم "مردان ایکس: کلاس اول" را به کارگردانی متیو وون ساخت که جنیفر در آن نقش "راستی دارکولم" عارف را بازی کرد. سال 2012 برای جنیفر لارنس یک سال تکان دهنده بود.
لارنس در فیلم ترسناک House at the End of Street به کارگردانی مارک تندری ، نقش الیسا را بازی کرد. علاوه بر این ، نسخه صفحه نمایش رمان سوزان کالینز "بازی های گرسنگی" منتشر شد ، جایی که وی در آن نقش کاتنیس Everdeen را بازی کرد و فیلم را گری راس کارگردانی کرد. استیون کینگ متذکر شد که به محض دیدن کتنیس توسط جنیفر ، بلافاصله عاشق او شد. یک واقعیت جالب این است که حدود چهل بازیگر زن برای این نقش اقدام کرده اند ، اما به گفته سوزان کالینز ، فقط جنی شخصیت و ماهیت آن را درک کرده است.
همچنین در سال 2012 ، لارنس در تراژیکدی بر اساس رمان متیو کوئیک دوست پسر من دیوانه است به کارگردانی دیوید او راسل بازی کرد. مخاطبان و منتقدان این فیلم را دوست داشتند و بازیگرانی که در آن بازی کرده بودند نامزد تمام گروه های اسکار شدند. با این حال ، لارنس یک گلدن گلوب دریافت کرد ، اما هنوز بازیگر زن جوایز و نامزدهای زیادی را در پیش دارد.
از زندگی شخصی این بازیگر جوان و با استعداد اطلاعات کمی در دست است ؛ آخرین روایط عاشقانه او با بازیگر انگلیسی نیکلاس کارادوک هولت بود.
منبع: ساعت24
کلیدواژه: جنیفر لارنس سئوی سایت جنیفر لارنس بازیگر زن
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.saat24.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ساعت24» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۲۵۶۴۴۸۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
حرف‌های جنجالی بازیگر مشهور که صداوسیما اصلا قبول ندارد
اعتماد نوشت: بهنام تشکر به‌تازگی در برنامه «زودیاک» که در شبکه نمایش خانگی پخش می‌شود، حضور یافته و از بازیگران اصلی است.
گفت‌وگوی زیر به این مناسبت با او انجام شده است.
دلیل حضورتان در برنامه زودیاک، علاقه به بازی مافیاست یا حضور در یک گیم شو به عنوان یک تجربه متفاوت در قالب تصویر؟
من بازی مافیا را دوست دارم و از اولین نفراتی بودم که در تلویزیون مافیا اجرا کردم و گاد بازی بودم. هرچه سری‌های جدیدتری از مافیا تولید شد، نقش‌های بیشتری روی کار آمد که برای من جذاب بود. زودیاک هم سناریوی جذاب و متفاوتی داشت و وقتی دوستان دعوت کردند تصمیم گرفتم که در برنامه زودیاک باشم.
گرداندن بازی مافیا را بیشتر دوست دارید یا بازی کردن را؟
گرداندن بازی را بیشتر دوست دارم. اینکه سفید باشم برایم لذتبخش‌تر است.
نظرتان در مورد مدل اجرا و گردانندگی محمد بحرانی در زودیاک چیست؟
محمد را خیلی زیاد دوست دارم و به نظرم در هر جایی که قرار می‌گیرد، مخاطب همراهش است. فکر می‌کنم در فصل اول زودیاک، کمی با احتیاط گرداندن بازی را پیش می‌برد و مراعات بازیکن‌ها را می‌کرد. اطمینان دارم که خودش هم به این فکر کرده و در فصل دوم، به تغییر مدل گردانندگی بازی فکر کرده است.
از تجربه کار در نمایش خانگی و تفاوتش با تلویزیون بگویید؟
من تقریبا جزو اولین نفراتی بودم که نمایش خانگی را با سریال ساخت ایران تجربه کردم. ساخت ایران اولین سریالی بود که به صورت دی وی دی منتشر شد. این دو مدیا، تفاوت‌های مشخصی دارند. محدودیت‌های صدا و سیما، فیلمنامه‌هایی که تثبیت می‌کند، ناظران پخشی که دارد با نمایش خانگی متفاوت است. فضای کار در پلتفرم‌ها راحت‌تر است و به این واسطه، کارگردان‌ها، نویسنده‌ها به تبع آن بازیگران دست‌شان در کار بازتر است. این‌ها مواردی است که همه می‌دانند و البته خیلی هم پیچیده نیست.
به عنوان کسی که بخش زیادی از تجربیات کاری‌اش را به نقش‌آفرینی در سریال‌های تلویزیون اختصاص داده، ممکن است که شما هم مثل خیلی‌ها، نگران حال این روز‌های تلویزیون باشید. از نظر شما تلویزیون چطور می‌تواند به وضعیت سابقش برگردد؟
تلویزیون باید به همه نظرات مردم توجه کند و برای همه اقشار مردم برنامه بسازد، نه فقط برای عده‌ای خاص. مدیران تلویزیون فعلی، تمرکزشان را بر چیز‌هایی گذاشته‌اند که فقط و فقط خودشان قبول دارند در حالی که خودشان هم خیلی خوب می‌دانند که بخش زیادی از مخاطب‌شان را از دست داده‌اند و به نظر می‌رسد که با این شیوه‌ای که پیش می‌روند، خیلی هم برای‌شان مهم نیست. امیدوارم که این مدیران عزیز، تجدیدنظری در روند سیاستگذاری‌شان داشته باشند که تلویزیون مثل دهه هشتاد یا حتی اوایل دهه نود، دوباره به اوج خودش برگردد و با سریال‌های پرطرفداری مثل ساختمان پزشکان و دودکش و باقی سریال‌های خوب و موفق، مردم و مخاطب را برای خودش حفظ کند. من فکر می‌کنم مردم هنوز هم انتظار دارند تلویزیون به رسانه اصلی و ملی همه افراد جامعه تبدیل شود.
به سریال ساختمان پزشکان اشاره کردید؛ تیم سازنده این سریال، تجربیات خوبی در تلویزیون رقم زدند. به نظرتان جای خالی چهره‌های دهه‌های قبل چقدر در تلویزیون احساس می‌شود؟
به نظرم بیشتر از جای خالی کسانی که در آن سریال‌ها یا برنامه‌ها کار می‌کردند، جای خالی برنامه‌های‌شان احساس می‌شود. این وضعیت، نتیجه مدل تصمیم‌گیری فعلی است. اتفاقا همان عوامل الان تجربیات‌شان بیشتر شده و ممکن است در شرایط مطلوب، خیلی بهتر از قبل کار کنند. باز هم تأکید می‌کنم که تصمیمات تلویزیون مهم است و به نظرم خیلی هم جرات و جسارت ویژه‌ای نمی‌خواهد. به هر حال آن برنامه‌ها و سریال‌های خیایان خلوت کن در همین تلویزیون، تولید و پخش شده‌اند.
ترجیح‌تان کار در فضای کمدی است یا جدی؟
در حال حاضر به فضای کمدی نمی‌توانم فکر کنم و راستش اصلا کمدی در من گم شده و دلایلش را هم همه می‌دانیم. اما به دور از شرایط فعلی، فضای جدی و درام را بیشتر دوست دارم.
مدیررسانهای پرسپولیس: سپاهان به جای شکایت بیجا، عذرخواهی کند